* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

یک. مردم آنقدرها هم که فکر می‌کنید به شما اهمیت نمی‌دهند

شاید تلخ و ناگوار به نظر برسد اما واقعیت دارد. اگر همۀ وقت فکرمان درگیر برداشت دیگران در مورد خود ما باشد، باعث می شود نظرات و توقعات دیگران برای‌مان تعیین کننده بشود، اما واقعیت این هست که هر شخصی دغدغه‌ها و مسائل خودش را دارد. بهتر هست یادتان باشد برخلاف انچه که اکثر ما تصور میکنیم، این ذهن‌ خود ماست که طبق تجربیات یا دریافت‌هاي نادرست قبل و تفسیرهای اشتباه، نتیجه گیری میکند. خودتان باشید، بدون این که نگران نظر دیگران باشید. 

*~*~*~*~*~*~*~*

دو . اینکه چه کسی هستیم، مدام در حال تغییر است

بسیار ساده‌لوحانه هست که فکر کنیم ما همان کسی هستیم که ده سال پیش بودیم و همان طرز فکر و احساسات را در ده سال بعد هم خواهیم داشت. قبل، حال و آینده‌ي ما کاملا با هم متفاوت هست زیرا نگرش ما طبق شرایط زندگی و تجربیات، تغییر می کند.
 
به همین علت ما باید همۀ وقت هنگام تصمیم‌گیری‌ها، زمان حال‌مان را ارزیابی کنیم. ما هرگز نمی توانیم پیش‌بینی کنیم در آینده چطور قرار هست فکر کنیم و احساس کنیم و هر چیزی که در قبل روی داده هست، مربوط به قبل هست. تمام قدرت ما در همین زمان هست. 

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

سه. دست از مقایسه‌ی خودتان با دیگران بردارید

با فشارها و استرس ‌هایي که امروزه رسانه‌هاي اجتماعی بر ما وارد می کنند، به سادگی در دام مقایسه‌ي نابجای خود با دیگران گرفتار میشویم و زندگی خود ما را با زندگی به ظاهر «کامل» و «همۀ‌چیزتمام» دیگران مقایسه می کنیم. در زندگی حقیقی همۀ‌ي افراد معمولا سعی می کنند برترین جنبه‌هاي زندگی خود را در معرض نمایش بگذارند تا توسط دیگران نقد نشده یا طرد نشوند.
 
واقعیت این هست که همۀ‌ي ما آسیب‌پذیر هستیم و همۀ‌ي ما دوست داریم توسط دیگران تائید و پذیرفته شویم. این اشتباه و اتلاف وقت بسیار بسیار بزرگی هست که فکر کنیم دیگران به هر حال از ما بهتر میباشند و زندگی‌شان کاملا ایده‌آل هست. مقایسه و احساس پایین‌تر بودن از دیگران، بیفایده و نادرست هست زیرا حتی پیروز‌ترین و قویترین انسان ها نیز نگرانی‌ها و دغدغه‌هاي خودشان را دارند و خیلی چیزهای درونی دیگر که ما از انها بیخبریم.
 
*0*0*0*0*0*0*0*

چهار. فکر نکنید دیگران به پند و نصیحت شما گوش می‌دهند

حتما برای‌تان پیش آمده که دوست‌تان درگیر مشکلی باشد و شما دوستانه و دلسوزانه نصیحتش کنید و تمام تلاش‌تان را برای کمک به او انجام دهید، اما به نظرتان رسیده باشد که انگار او گوش شنوایی ندارد! شما احساس فرسودگی و ناتوانی خواهید کرد چون واقعا قصد دارید به او کمک کنید. موضوع این هست که هیچکس هرگز به پند و اندرز دیگران گوش نمیدهد مگر این که آن پند و پیشنهاد، در زمان درست و در شرایط مناسب ارائه شود. گرچه شاید هم بعدا متوجه شوید او مشکلش را به شیوه‌ي شما حل کرده هست، اما احتمالا خودش به آن نتیجه رسیده هست. پس احساس ناامیدی و دلسردی نکنید، شما کارتان را درست انجام داده‌اید!
 
-.*-.*-.*-.*-.*-.*-.*


پنج. شما تنها می‌توانید واکنش خودتان را کنترل کنید

واکنشی که شما نسبت به یک مشکل، حادثه و یا موقعیت بسیار مهم نشان میدهید، از خود آن موضوع بسیار مهم‌تر هست. در زندگی، این نگرش ماست که تعیین میکند چقدر خوشحال یا ناراحت باشیم. شما می توانید واکنشی را گزینش کنید که پژواک مثبت یا منفی روی زندگی و افکار و احساسات و هیجانات آینده‌تان داشته باشد.
 
گرچه تحت یک شرایط سخت و دشوار، نظارت واکنش کار سختی هست، اما یاد بگیرید که چند ثانیه از آن حال و هوا خارج شوید و ذهن‌تان را قبل از واکنش نشان دادن، ری‌سِت کنید تا پیامدها و عواقب‌‌ ممکن و احتمالی برای خود و دیگران را بررسی کنید.
 
* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

..♥♥..................


من و خیلی از دخترها ، جز دختران معمولی هستیم
برای ما از اول سخت بود با کفشِ پاشنه بلند مسیرهای طولانی را راه برویم و جیکمان از پا درد در نیاید

ما از همان اول دنبال کفش اسپرت بودیم که بتوان با آن،ساعت ها در شهر، قدم زد ، دوید و بی توجه به کج شدن روسری، شاد بود

ما مشتاق صحبت با مردها نبودیم
به چشمانشان زل نمیزدیم
بیشتر وقت ها از گوشه و کنار رد میشدیم و میرفتیم
ما از بچگی یاد گرفتیم ساده باشیم


راستش ما مثل معشوقه های امروزی شما
هر روز یک رنگ و یک بو نبودیم
عشوه و ناز ، مادر زادی در رگ و خون ما نبود
امکانش بود یک روز شلخته باشیم ، ناراحت باشیم ، گریه کنیم
ما نمیدانستیم در هر موقعیتی باید شیک باشیم و روسریمان کج نشود


ما همان دخترانی هستیم که عشق را در زندگی یاد گرفتیم
نه اینکه به ما گفته باشند همیشه خوش چهره و خوش بوترین باش، تا تمام شهر را عاشق کنی
بوی ادکلن ساده و آرام ما ،میان هزاران عطر و بوی مختلف اطرافِ شما گم شد

خنده های ارام ما ، میان قهقه های پر،عشوه و بلند انها اصلا شنیده نمیشد
ما عشق را در کفش های پاشنه بلندمان که خاک میخورد، جا گذاشتیم


ما با همان کوله پشتی و کفش اسپرتمان ، بی صدا آمدیم در زندگی شما
ما حتی کفش هایمان پاشنه بلند هم نبود که صدای رفتنمان را بشنوید

ما یک دسته دختر معمولی بودیم،فهمیدیم باید عوض شویم تا مارا ببینید

اما نتوانستیم.ما معمولی بودیم، هنوز هم هستیم چون اینطوری راحت تریم
خوشحال تریم

ما بلد نیستیم خودمان نباشیم